Bilderberg vs Britney

«An archive search indicates that the Associated Press, or ‘the essential global news network’ as it likes to call itself, has included the word Bilderberg in five articles since 1998. The phrase ‘Trilateral Commission’ appeared 15 times over the same period. The words ‘Bohemian Grove’ are found next to one another a total of ten times. ‘Britney Spears’ appears in 1,835 articles in the AP archive. 24 This is not to say that the world is governed by a shadowy cabal that somehow holds the visible world of politics and business in its thrall. Organizations like the Trilateral Commission and the Bilderberg group are not omnipotent, but they are important. As Bertram Gross has pointed out: ‘for imperial straight talk to mature, communication must be thoroughly protected from public scrutiny. Top elites must not only meet together frequently; they must have opportunities to work, play, and relax together for long periods of time.’ 25 The debates between those who control much of the world’s wealth, and who exercise enormous power as a consequence, remain for the most part unpublicized. Their power allows them to act in secret and the secrecy enhances their power. A network of institutions and more informal gatherings exists in which investors confer with politicians, opinion-formers and experts» .

Return of the Public

Σε αναζήτηση εναλλακτικής λύσης

«Κάποιο προφανές λάθος υπάρχει στον τρόπο που ζούμε σήμερα. Για τριάντα χρόνια θεωρούσαμε αρετή το ιδιοτελές κυνήγι των υλικών αγαθών: πράγματι, το ίδιο κυνήγι αποτελεί πλέον ότι μας έχει απομείνει από την αίσθηση ενός συλλογικού σκοπού. Γνωρίζουμε πόσο κοστίζουν τα πράγματα, αλλά δεν έχουμε ιδέα πόσο αξίζουν. Δεν αναρωτιόμαστε πλέον για μια δικαστική απόφαση ή μια νομοθετική πράξη: Είναι καλή; Είναι ισορροπημένη; Είναι δίκαιη; Είναι σωστή; Θα συμβάλει στην προσπάθεια για μια καλύτερη κοινωνία και έναν καλύτερο κόσμο; Αυτές ήταν κάποτε οι πολιτικές ερωτήσεις, ακόμα και όταν δεν συνοδεύονταν από εύκολες απαντήσεις. Πρέπει να μάθουμε και πάλι να τις θέτουμε.

Η υλιστική και εγωιστική πλευρά της σύγχρονης ζωής δεν είναι εγγενής στην ανθρώπινη ύπαρξη. Πολλά από αυτά που εμφανίζονται ως «φυσικοί νόμοι» σήμερα χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’80: η εμμονή με τον πλουτισμό, η λατρεία των ιδιωτικοποιήσεων και του ιδιωτικού τομέα, οι συνεχώς αυξανόμενες ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Και κυρίως, η ρητορική που τις συνοδεύει: ο άκριτος θαυμασμός για τις ανεξέλεγκτες αγορές, η περιφρόνηση για το δημόσιο τομέα, η αυταπάτη της αέναης ανάπτυξης.

Δε μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι. Το μίνι κραχ του 2008 ήταν μια υπενθύμιση πως ο άναρχος καπιταλισμός είναι ο χειρότερος εχθρός μας: αργά ή γρήγορα θα καταστεί θύμα των δικών του υπερβολών και για μια ακόμη φορά θα στραφεί προς το δημόσιο για να διασωθεί. Αλλά αν δεν κάνουμε κάτι περισσότερο από τη συγκόλληση των σπασμένων κομματιών ώστε να γίνουν όλα όπως πριν, τότε πρέπει να προσβλέπουμε σε μεγαλύτερες αναταραχές στα επόμενα χρόνια.

Και όμως, φαινόμαστε ανίκανοι να εντοπίσουμε εναλλακτικές λύσεις. Ακόμα και αυτό είναι κάτι καινούργιο. Μέχρι σχετικά πρόσφατα, η δημόσια ζωή στις σύγχρονες κοινωνίες βρίσκονταν στη σκιά μιας συζήτησης ανάμεσα στους υπερασπιστές του «καπιταλισμού» και στους επικριτές του: οι τελευταίοι ταυτίζονται με κάποια μορφή «σοσιαλισμού». Από τη δεκαετία του ’70 η συγκεκριμένη συζήτηση έχει χάσει μεγάλο μέρος της σημασίας της και για τις δύο πλευρές ‘ την ίδια στιγμή, η διάκριση «Αριστερά – Δεξιά» αξιοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένου σκοπού. Ως στήλη για να κρεμάμε τον κριτικό σχολιασμό για τις σύγχρονες υποθέσεις».

 

Από το βιβλίο «Ill Fares the Land» του Tony Judt, το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε όσο ο Βρετανός ιστορικός ήταν ακόμα εν ζωή

Newspapers

In 1815 Napoleon Bonaparte escaped from his prison on the island of Elba and set off to regain the French throne.
On he marched, accompanied by a steadily growing army, while his former official organ, Le Moniteur Universel, swore that the people of France were eager to die to protect King Louis XVIII. The paper said Napoleon had “sullied and raped the soil of the fatherland,” called him “foreign outlaw, usurper, traitor, plague, bandit chief, enemy of France who dares befoul the land from which he was expelled,” and announced: “This will be his final act of insanity.”
In the end the king fled, no one died for him, and Napoleon took his seat on the throne without firing a shot.
The same daily went on to report:

The happy news of Napoleon’s arrival in the capital has caused a sudden and unanimous outburst of joy, everyone is hugging, cheers for the Emperor fill the air, in every eye are tears of bliss, all rejoice at the return of France’s hero and swear the deepest obedience to His Majesty the Emperor.

Children of the Time

«Revolt will come from the right»

«The coup d’état we have undergone is beginning to fuel unrest and discontent. With its reformist and collaborative ethos, the liberal class lacks the capacity or the imagination to respond to this discontent. It has no ideas. Revolt, because of this, will come from the right, as it did in other eras of bankrupt liberalism in Nazi Germany, fascist Italy, and Tsarist Russia. That this revolt will be funded, organized, and manipulated by the corporate forces that caused the collapse is one of the tragic ironies of history. But the blame lies with the liberal class. Liberals, by standing for nothing, made possible the rise of inverted and perhaps soon classical totalitarianism.»

Chris Hedges. «Death of the Liberal Class.»